Showing posts with label 101 telugu short stories. Show all posts

Thursday, 25 June 2015

Friday, 19 June 2015

Wednesday, 1 October 2014

Suputri - Telugu short stories

సుపుత్రి ( కథ)

ఈ రోజు తన స్నేహితురాలు రేఖ రాకపోవడం వల్ల ఒంటరిగా తినాల్సి వస్తోందని అనుకుంటూ, టిఫిన్ బాక్స్‌లో తను తెచ్చుకున్న రెండు చపాతీలు తినేసి మంచినీళ్లు తాగి అలాగే దిగులుగా కూర్చుంది సుకన్య. ఏదో బాధ ఆమె మనసును తొలిచేస్తుంటే- అప్రయత్నంగా ఆమె కంటి కొలకుల్లో రెండు కన్నీటి బిందువులు నిలిచాయి.
రెండు రోజుల క్రితం జరిగిన సంఘటన చేదు జ్ఞాపకంలా ఆమె మనసులో మెదిలింది. పదిహను రోజుల క్రితమే పెద్ద కూతురు విద్య పురిటికని వచ్చింది. వారం రోజుల్లో ఓ మంచి రోజు చూసి ఆమె అత్తగారి కుటుంబ సభ్యులను, ఇతర బంధువులను ఆహ్వానించి సీమంతం చేయాల్సి ఉంది. అదిగో.. ఆ ఏర్పాట లకోసమని డబ్బు అడిగితేనే భర్తతో గొడవ అయింది. ఇలాంటి ఫార్మాలిటీస్ ఏమీ పెట్టవద్దనీ, అసలు పురుడు పోసి పంపించడమే చాలా ఎక్కువనీ గట్టిగా చెప్పి తాను నచ్చచెప్పబోతే విదిలించేయడమే కాకుండా, డబ్బు విలువ తెలియని దానినని తనను గట్టిగా తిట్టి వెళ్లిపోయాడు. ఆ రోజునుంచీ తన మనసు ఏమీ బావుండడం లేదు. గండం ఎలా గట్టెక్కుతుందో తెలియదు. ఏనాడూ తన మీద అరవని భర్త అంత గట్టిగా అరవడం సుకన్యను షాక్‌కి గురి చేసింది. అదృష్టం ఏమిటంటే- ఘర్షణ జరిగిన సమయంలో విద్య ఏసీ బెడ్‌రూమ్‌లో నిద్రపోతూ ఉండడం.
తనకి ఇంకా ఐదేళ్లు సర్వీసుంది. భర్త వ్యాపారం నాలుగేళ్లుగా అంత ఆశాజనకంగా వుండకపోవడం వల్ల తనది ప్రభుత్వోద్యోగం కావడం వల్ల సుకన్య అన్ని రకాల రుణ సదుపాయాలను వినియోగించుకున్నది ఇప్పటికే. నాలుగు నెలల క్రితమే చిన్నకూతురు కావ్యకు వివాహం చేశారు. ఇద్దరు అమ్మాయిల తర్వాత పుట్టిన ప్రణీత్ ఇంటర్ చదువుతున్నాడు. వాడి చదువు అయ్యేదాకా తను ఉద్యోగం చేయాల్సిందే. సుకన్యకు ఈ గానుగెద్దు జీవితం చాలా విసుగ్గా ఉంటున్నది. ఉదయం లేచింది మొదలు క్షణం తీరికలేని ఇంటి పనులు.. ఆపై ఉద్యోగ బాధ్యతలు... దాంతో పాటు చిన్నపాటి ఆరోగ్య సమస్యలు వచ్చినా వాటిని తేలికగా తీసుకోవడం, అవి కోతిపుండు బ్రహ్మరాక్షసి చందాన పెద్దవి కావడం. అలాంటి సమస్యే తనకు కొత్తగా వచ్చిన మోకాలి నొప్పులు. ఎంత బాధపడుతున్నా ఎక్కువ కాలం సెలవు దొరక్కపోవడంతో ఓ మూడు నెలల పాటు ఫిజియోథెరపీ తీసుకుంటూ, బెడ్ రెస్ట్ తీసుకోవాల్సిన సుకన్య పెయిన్ కిల్లర్స్‌తో బాధను అణచివేస్తూ తిరుగుతోంది. ఉద్యోగానికి రాజీనామా చేద్దామంటే తీరని బాధ్యతలు, భర్త నుంచి చాలీచాలని ఆదాయం అందుకు సహకరించడం లేదు. లంచ్ టైమ్ పూర్తి కావడం వలన ఆలోచనలలోంచి తేరుకుని ఓ నిట్టూర్పు విడిచి లేచి తన సీట్‌లోకి వచ్చేసింది సుకన్య.
* * *
బిజినెస్ పనిమీద ముంబయి వెళ్లిన రాజేంద్ర మనసు కూడా అల్లకల్లోలంగానే ఉంది. ఎన్నడూ లేనిది భార్యను కసురుకున్నాడు. అనారోగ్య సమస్యలతో సతమతమవుతున్నా సరే- పిల్లలకోసం, కుటుంబం కోసం రాజీనామాను ఉపసంహరించుకునే తన శ్రీమతిని చూస్తుంటే- తనమీద, తన నిస్సహాయత మీద కోపం రెండూ ఒకేసారి వచ్చేస్తూ వుంటాయి తనకు.
విద్య పుట్టింటికి రాగానే అప్పుకోసం బయలుదేరాడు. కానీ ఎక్కడా అప్పు పుట్టలేదు. చిన్నదాని పెళ్లికి దాచిన సేవింగ్స్ అన్నీ ఖర్చు అయిపోయాయి. పిల్లవాడు ఇంకా చేతికి అందిరాలేదు. పైగా ఇంకా వాడి చదువుకు లక్షలు కావాలి. అందుకే సీమంతం గురించి సుకన్య ప్రస్తావించగానే అసహాయతతో ఆమెమీద అరిచేశాడు తను. పైగా తిట్టాడు కూడా. ఏ సమస్య వచ్చినా తన స్నేహితురాలై, జీవన సహచరియై దాన్ని ముడివిప్పే తన ప్రియసతి మీద కోపం తెచ్చుకున్నాడు మొట్టమొదటిసారిగా. పశ్చాత్తాపంతో, బాధతో మూ ల్గింది అతని మనసు.
* * *
అఫీషియల్ మెయిల్స్ చెక్ చేసుకుంటున్న సుకన్య, వాటికి జవాబులు పంపించిన తరువాత కాస్త ఖాళీ సమయం దొరకడంతో చిన్న కూతురు ఏమైనా లెటర్ రాసిందేమోనని తన పర్సనల్ మెయిల్ తెరిచింది. చిత్రంగా భర్తనుంచి మెయిల్. ఆశ్చర్యాన్ని అణచుకుంటూ గబగబ మెయిల్ తెరిచి చదువుకోసాగింది.
‘‘డియర్ సుకన్యా..
మన పెళ్లి అయి ఇన్నాళ్ల తరువాత అనవసరంగా నీమీద కేకలు వేశాను. నా నిస్సహాయత, నిస్పృహలోంచి వచ్చిన ఆక్రోశం అది. అర్థం చేసుకుంటావు కదూ? ఏది ఏమైనా- నిన్ను అనవసరంగా బాధ పెట్టినందుకు నన్ను క్షమించు సుకన్యా..
ఇప్పుడు నేనొక నిర్ణయం తీసుకోక తప్పడం లేదు. నువ్వు చాలాసార్లు చెప్పినా పెడచెవిన పెట్టిన నేను ఇప్పుడు గట్టిగా నిశ్చయించుకున్నాను. మన వ్యాపారాన్ని మూసివేయడానికి నిర్ణయించుకున్నాను. మీ అన్నయ్య కంపెనీలో మేనేజర్‌గా చేరడానికి అర్థం లేని అభిమానం, ఇబ్బంది అడ్డు వచ్చి ఆగిపోయాను కదా... ఈరోజే మీ అన్నయ్యకు ఫోన్ చేసి చెప్పబోతున్నాను. వచ్చేవారం నా పనులన్నీ పూర్తి కాగానే వచ్చి చేరతానని. నాకు ప్రేమించే హక్కు మాత్రమే కాదు, నిన్ను చక్కగా సంరక్షించుకోవాల్సిన బాధ్యత కూడా నాపై ఉన్నది కదా... అందుకే ఆరునెలల తరువాత నీ చేత ఉద్యోగం మాన్పించేస్తాను సుకన్యా... చక్కగా వ్యాయామాలు చేస్తూ సరైన సమయానికి మంచి ఆహారం తీసుకుంటూ నీ ఆరోగ్యం బాగు చేసుకుందాము. మనకి పిల్లలనిచ్చిన భగవంతుడే వారి బాధ్యతలు పూర్తయ్యేవరకు మనకి సహాయం చేస్తాడు.
రేపు ఉదయానికల్లా ఇంట్లో ఉంటాను.’’
- నీ రాజేంద్ర
సుకన్య కనుల నుంచి ఆనంద బాష్పాలు జాలువారాయి.
* * *
మర్నాడు ఉదయం భర్త రాగానే ఆనందంగా ఎదురేగింది సుకన్య. అతని చేతిలోంచి బ్రీఫ్ కేసును అందుకుని లోపల పెట్టి వచ్చి అతనికి కాఫీ అందిస్తూ- ‘చాలా మంచి నిర్ణయం తీసుకున్నారండీ.. అన్నయ్య కంపెనీలో చేరితే వాడికి సహాయంగా ఉండడంతోపాటుగా మన కుటుంబం కూడా ఒడ్డున పడుతుంది. నేను కొన్నాళ్లు సెలవు తీసుకుని ఉద్యోగంలో కొనసాగుతానే తప్ప- మన ప్రణీత్ చదువు అయ్యేవరకు ఉద్యోగం మాత్రం మానునులెండి...’ అంది నవ్వుతూ.
అప్పటివరకు ఆమె ముఖంలోకి చూడాలంటేనే సిగ్గుపడుతున్న రాజేంద్ర అబ్బురంగా ఆమెవైపు చూసాడు. వ్యాకులంగా ఉన్న అతని మనసు చిత్రంగా ఆమె మాటలకు సాంత్వన పొందినట్టయింది. కానీ, తన మనసులోని నిర్ణయాలు ఆమెకు ఎలా తెలిసిపోయాయో మాత్రం అర్థం కాలేదతనికి. అయినా బయటపడకుండా ఒకరకమైన నిశ్చింతతో స్నానం చేసి వచ్చి టిఫిన్‌కి కూర్చున్నాడు.
ఇద్దరూ కలిసి టిఫిన్ తిన్న తరువాత అతనికి ఓ కవర్ అందిస్తూ- ‘ఇందులో యాభై వేలున్నాయి. ఫంక్షన్‌కి ఏర్పాట్లు చూడండి. చిన్నదానికి ఫోన్ చేయండి రమ్మని. వచ్చే ఆదివారం బాగుందట...’ అన్నది సుకన్య.
‘‘సుకన్యా... ఎక్కడివి ఇన్ని డబ్బులు..?’’ చిత్రంగా చూస్తూ అన్నాడు రాజేంద్ర.
‘‘నా బంగారం మీద అప్పు తీసుకున్నాను లెండి... ఆపదలో ఆదుకోని ఆభరణాలు ఎందుకు చెప్పండి? ఆ.. మీరు ఆ పనుల మీద ఉండండి.. మరి నేను ఆఫీసుకు వెళ్లి వస్తాను. విద్యను సాయంత్రం చెకప్‌కి కూడా తీసుకువెళ్లాలి. నీరసంగా వుందని పడుకుంది. లేచాక దానికి కాస్త టిఫిన్ పెట్టి మందులు వేసుకునేలా చూడండి.. సరేనా? మరి వెళ్లిరానా? అంటూ బయలుదేరబోతున్న భార్యను చూస్తుంటే- అతని మనసు తీరని భావోద్వేగాలకు లోనైంది. దాన్ని కప్పిపుచ్చుకుంటూ- ‘‘సుకన్యా.. ఒక్క నిముషం’’ అని భార్యను చేతులలోకి తీసుకుని నుదుటిపై చుంబించాడు. అతని కంటిలోని చెమ్మను గ్రహించిన సుకన్య ఆర్ధ్రంగా ‘‘ఏమిటిది రాజా.. చిన్నపిల్లాడిలా? తప్పుకదూ?’’ అని సున్నితంగా అతడ్ని విడిపించుకుని, తన కంటి నీరు అతనికి కనపడకుండా బయటికి నడిచింది.
ఇంతలో మొబైల్ మోగడంతో జేబులోంచి తీసి ఆన్సర్ చేశాడు రాజేంద్ర.
‘‘నాన్నా.. నేనే..’’ అవతలి నుంచి కావ్య గొంతు.
‘‘నిన్న నువ్వు చెప్పినవన్నీ కరక్టేరా చిన్నీ.. నేను మావయ్య కంపెనీలో జాయినవుతానని చెప్పగానే అమ్మ ఎంత సంతోషపడిందనుకున్నావు? ఆ.. వచ్చే ఆదివారమే అక్క సీమంతమటరా.. నువ్వు, అల్లుడు ఆ రోజుకి వచ్చేయండి. సరేనా? అవునూ నిన్న మనం మాట్లాడుకున్న విషయాలు అమ్మకి ఎలా తెలిసిపోయాయో అర్థం కావడం లేదు. నువ్వు చెప్పనని అన్నావుగా? కలేమైనా వచ్చిందో.. ఏమిటో?’’ అయోమయంగా కూతురుతో అన్నాడు రాజేంద్ర.
కిలకిలా నవ్వింది కావ్య. ‘‘అంతే అయుంటుందిలే నాన్నా... పాపం అమ్మ... తనని మనం జాగ్రత్తగా చూసుకోవాలి. తమ్ముడెలా ఉన్నాడు? బాగా చదువుకుంటున్నాడా? వాడిని బాగా చూసుకోండి. ఇప్పుడు వాడు బాగా చదువుకుంటేనే అమ్మకి, నీకు భవిష్యత్తులో చక్కని విశ్రాంతి దొరికేది...సరే నాన్నా... మళ్లీ మాట్లాడుతా...’’ అంటూ కాల్ కట్ చేసింది కావ్య.
హాట్స్ ఆఫ్ టు టెక్నాలజీ.. థాంక్ గాడ్.. అమ్మానాన్నల మధ్యన సయోధ్య కుదిర్చేలా చేసినందుకు. తన లాప్‌టాప్‌లో- తాను తండ్రి పేరున సృష్టించిన మెయిల్ ఐడీని మురిపెంగా చూసుకుని లాగవుట్ అయింది కావ్య. *

Begger - Telugu short story

ముష్టివాడి నవ్వు (కథ)

ఉదయం తొమ్మిదిన్నర... షా పులు తెరిచే వేళ...
రిక్షా దిగిన విశ్వం రిక్షావాడికి డబ్బులిచ్చి, వెనుదిరిగి వీధిలోకి నడవబోయి- పామును చూసినవాడిలా ఒక్కసారి ఉలిక్కిపడి పక్కకి జరిగాడు.
వీధి మలుపులో ఎవడో కొత్తగా వచ్చిన ముష్టివాడు.
చూడగానే ఇట్టే పోల్చుకోవడానికి తగిన లక్షణాలన్నీ ఉన్నాయి అతడిలో. చింపిరిజుట్టు, చినిగిన చొక్కా, మట్టిగొట్టుకుపోయిన పాత లుంగీ, చేతిలో కర్ర కాదు గానీ.. ఓ పాత మోడల్ గొడుగు.
గారపళ్లను బయటపెట్టి పలకరింపుగా నవ్వాడు ఆ ముష్టివాడు.
విశ్వానికి ఒళ్లు జలదరించింది. చిరాగ్గా నొసలు చిట్లించి వేగంగా ముందుకి కదిలాడు.
ఛీఛీ..! ఈ దేశంలో అడుగడుగునా అడుక్కునే వాళ్లుంటారు. ఇదొక పనిగా పెట్టుకుని జీవిస్తున్నారు- వేరే పని చేయలేని, చేతకాని సోమరిపోతులు.
ప్రభుత్వాలు ఎన్ని మారినా వీళ్లని శాశ్వతంగా కనబడకుండా చేసే మహానుభావులే కనబడ్డం లేదు. ఇలా ప్రతిచోటా వీళ్లని ఎట్లా భరించడం..?
ఆఖరికి తన షాపుకి పది అడుగుల దూరంలోనూ ఒక ముష్టివాడు తయారయ్యాడు. ఏం చేసేది..?
ఈ అడుక్కునేవాళ్లు మహా మొండివాళ్లు. ఎవరి మాటా వినరు. వీళ్లకి ఎవరి భయమూ లేదు. ఎవరూ తమ దగ్గరకి రావడానిక్కూడా సాహసించరనే విషయం వీళ్లకు బాగా తెలుసు మరి.
షాపు తెరిచాక దినపత్రిక తిరగేస్తుంటే తెలిసింది- ఒక్క హైదరాబాద్‌లోనే యాచక వృత్తిలో ఏటా కోట్ల వ్యాపారం జరుగుతోందట. ముష్టివాళ్ల దందా ఎంతగా విస్తరించింది..?
ఇక రోజూ వచ్చేటప్పుడూ, వెళ్లేటప్పుడూ ఈ కొత్త ముష్టివాడి మొహం చూడక తప్పదన్న నిజం- విశ్వాన్ని అశాంతికి గురిచేస్తున్నది.
కాసేపటికి పక్కషాపుల వాళ్లు అటుగా వచ్చినపుడు.. పిచ్చాపాటీ కబుర్లలో ముందుగా ఈ సమస్యనే లేవదీశాడు విశ్వం.
‘‘ఎవరండీ వాడినట్లా అక్కడ ఉండనిచ్చింది..? అక్కడున్న షాపుల యజమానులకి ఈ విషయం పట్టదా..?’’ అక్కసు వెళ్లగక్కాడు విశ్వం.
‘‘వాళ్లు ఈ విషయం సీరియస్‌గా తీసుకోవడం లేదంటే.. వాళ్లు చాలా దయామయులు, దానశీలురు అనుకోవాలి మరి’’.
‘‘పోనీలెండి.. బతకనివ్వండి.. మనం మాత్రం ఏం చేయగలం?’’
‘‘ఇందులో వేలు పెడితే పరువు పోదూ?’’
‘‘వాడితో మనకి గొడవేంటి..?’’
ఇలా సాగాయి ఆ వ్యాపారస్తుల వ్యాఖ్యానాలు.
విశ్వానికి చిర్రెత్తుకొచ్చింది. కానీ, నిస్సహాయత ఆవరించి తల పట్టుకున్నాడు.
తనకి అడుక్కునేవాళ్లంటే విపరీతమైన ఎలర్జీ.
****
ప్రతిరోజూ ఉదయం, రాత్రి ఈ ముష్టివాడి దర్శనం తప్పించుకోలేకపోతున్న విశ్వం- వాడిని చూసిన అరగంట వరకూ ఏదో పట్టలేని కోపంతో రగిలిపోతున్నాడు.
ఏమిటా వేషం..? కలవరం పుట్టించే వెధవ నవ్వొకటి పైగా.. అసలా నవ్వుకు అర్థం ఏమిటి..?
రోజులో పదిసార్లయినా ఆ ముఖం, ఆ నవ్వు... గుర్తొచ్చి ఏదో చికాకు కలుగుతోంది.
నిద్రలోనూ ఆ వెకిలి నవ్వు వెంటాడుతోంది.
కానీ, దీని గురించి ఎవరికీ చెప్పుకునేట్టులేదు. ఏమని చెప్పుకోగలడు? ఒక ముష్టివాడి నవ్వు తనని వెంబడిస్తోందంటే- విన్నవాళ్లు పగలబడి నవ్వకుండా ఉంటారా?
‘పోకిరి’ సినిమాలో బ్రహ్మానందం లాగా ఉంది తన పరిస్థితి అని పరి పరి విధాలా వగచాడు.
పదే పదే వాడి వేషం ఎందుకు గుర్తుకొస్తోంది? చేతిలో ఆ గొడుగేంటి? అప్పుడే వానాకాలం వచ్చేసిందా వాడికి? మండే ఎండాకాలం కూడా కాదు.
వీలుకావడం లేదు. కానీ.. తనకే గనక అవకాశం, అధికారం ఉంటే- ఓ పెద్ద కర్రందుకుని వాడిని వెంటబడి తరిమి తరిమి కొట్టేవాడు.. మళ్లీ ఈ ఏరియాకే రాకుండా చేసేవాడు.
అంతలోనే అతని అంతరాత్మ అడుగుతున్నట్టుగా ఒక ప్రశ్న విశ్వంలో-
‘‘ఆ ముష్టివాడు నీకు ఏం అపకారం చేశాడు? నిన్ను డబ్బు అడిగి వేధిస్తున్నాడా? షెల్టరడిగి హింసిస్తున్నాడా? ఎందుకు వాడి గురించి ఆలోచిస్తావ్? వాడి బతుకు వాడిని బతకనీరాదా?’’
తన వద్ద జవాబు లేదు మరి..!
****
అలా నెల రోజులు గడిచాయ్.
అన్నయ్య కొడుక్కి ఒంట్లో బాగాలేదని తెలిసి వెంకటాచలం (తమ గ్రామం) వెళ్లాడు విశ్వం.
హాస్పిటల్లో అన్నయ్య, వదినలను పలకరించి, వాళ్లబ్బాయి వేణుని పరామర్శించి సాయంత్రం వరకు అక్కడే గడిపిన విశ్వం ‘ఇక వెళ్లివస్తాను..’ అంటూ సెలవు తీసుకుని బయలుదేరాడు తన ఊరికి.
‘‘ఏమిటంత అర్జంటు..? రేపు వెళుదువుగానీలే..!’’ అని అన్నావదినలు ఎంత చెప్పినా వినలేదు.
‘‘ఈ రోజు ఆదివారం కాబట్టి వచ్చాను. షాపులో నేను లేకపోతే.. మీకు తెలిసిందేగా అంతా అస్తవ్యస్తమే! వెళ్లక తప్పదు’’ అంటూ విశ్వం బస్సెక్కాడు.
బస్సు వెంకటాచలం దాటి, సర్వేపల్లి సెంటర్‌ని క్రాస్ చేస్తుండగా రెండు నిముషాల్లో నల్లని మబ్బులు వేగంగా వచ్చేసి చంద్రుణ్ణి కమ్మేశాయ్. చలిగాలి బలంగా వీచింది. చినుకులు మొదలయ్యాయ్.
‘‘ఇదేమిటబ్బా.. ఈ అకాల వర్షం!’’ అనుకుంటూ కిటికీ అద్దాలు మూశాడు విశ్వం.
వాన మరింత జోరందుకుంది. పది నిముషాల్లో బుజబుజ నెల్లూరు దాటి ఊర్లోకి అడుగుపెట్టింది బస్సు. మరో పది నిముషాల్లో గమ్యం రానే వచ్చింది. బస్టాండ్‌లో దిగాడు విశ్వం. అప్పటికి వర్షం ఒక్కసారిగా తగ్గిపోయింది. చినుకులు కూడా ఆగిపోయాయ్.
‘ఇంటికి ఫోన్ చేస్తే తమ్ముడు బైక్ తీసుకుని వస్తాడు కదా!’ అనుకున్నాడు విశ్వం.
కానీ, తమ్ముడు ఇంట్లో లేడనీ ఎవరో ఫ్రెండ్‌ని కలవడానికి కావలి వెళ్లాడనే వియం గుర్తొచ్చింది.
ఆటో కోసం చూశాడు విశ్వం. తమ ఇంటివైపు వెళ్లే ఆటో ఒక్కటి కూడా లేదు అక్కడ. అయినా చిన్న చిన్న దూరాలకు ఆటో ఎక్కడం విశ్వంకు నచ్చదు. సైకిల్ రిక్షాలు కూడా కనిపించడం లేదు.
‘పది నిముషాలు ఓపిగ్గా నడిస్తే ఇంటికెళ్లొచ్చు’ అనుకుంటూ బయలుదేరాడు విశ్వం.
జేబులోని సెల్‌ఫోన్ బయటకు తీసి టైం చూశాడు. పదకొండు అయింది.
చిన్నగా నడక సాగించాడు.
బస్టాండ్ నుంచి ఇల్లు కిలోమీటరు కంటే తక్కువే. సగం దూరం వచ్చాడో లేదో ఒక్కసారిగా మళ్లీ వర్షం మొదలైంది.
‘తగ్గుతుందిలే.. ఇల్లు చేరిపోతే బట్టలు మార్చుకోవచ్చు’ అనుకున్నాడు విశ్వం. కానీ, వర్షం క్షణాల్లో కుంభవృష్టిగా మారింది.
‘‘కాసేపు ఏదైనా షాపుముందు ఆగాల్సిందే’ అనుకుంటూ అటూ ఇటూ చూశాడు.
కుడివైపునకు రోడ్డు పక్కన ఒక పెద్ద షాపు ఉంది. దాని ముందు నిలబడితే వర్షం నుండి తప్పించుకోవచ్చు అనుకుని అటు తిరిగి రెండడుగులు వేశాడో లేదో.. వెనకనుండి సర్రున ఒక జీపు దూసుకురావడం గమనించాడు.
కానీ, జీపు ఎంత వేగంగా వచ్చిందంటే... విశ్వం దానినుండి తప్పించుకోలేకపోయాడు.
అంతే..! క్షణంలో విశ్వాన్ని రాసుకుంటున్నట్లుగా అదే వేగంతో తోసినట్టుగా.. అల్లంత దూరాన ఎగిరిపడ్డాడు విశ్వం.
కళ్లు బైర్లు కమ్మాయ్.... క్షణాల్లో స్పృహ తప్పాడు.
***
కళ్లు తెరిచిన విశ్వం మెల్లగా లేచి కూర్చోబోయాడు. ఒళ్లంతా నొప్పులు. ఎలాగో శక్తినంతా కూడదీసుకుని లేచాడు. జేబు తడుముకున్నాడు. సెల్‌ఫోన్ ఉంది, డబ్బుంది.
అక్కడ అదే చీకటి.. అదే రోడ్డు... కానీ తాను.. ఆ పెద్ద షాపుముందే ఉండడం గమనించాడు. ఒక్కసారి జరిగింది గుర్తుతెచ్చుకున్నాడు. తనని జీపు ఢీకొట్టినంత పని చేసి వెళ్లడం గుర్తుకొచ్చింది.
అయితే, తనకేమీ కాలేదా? తాను ఇక్కడికి ఎలా వచ్చాడు? అర్థం కాని అయోమయం..
వర్షం ఇంకా పడుతూనే ఉంది. తనకేమీ కాలేదు కదా! మళ్లీ తన వంక చూసుకున్నాడు.
ఏమీ కాలేదు.. చిన్న చిన్న గాయాలు తప్ప..
ఎవరో తనని రక్షించి ఉంటారనే ఆలోచన కలిగింది. చుట్టూ చూశాడు.
పది గజాల దూరంలో కనిపించిందో మానవకారం. ఎవరది..? దొంగా..? నిశితంగా చూశాడు.. దొంగ కాదు.. మరెవరు..? కళ్లు చికిలించి మరీ చూశాడు.
అనుమానం లేదు.. ఆ ముష్టివాడే. గొడుగు కింద నిలబడి ఉన్నాడు.
సన్నగా పడుతున్న లైట్ల వెలుతురులో- అదే నవ్వు...
‘‘బాబూ..! మీకేం కాలేదు. రోడ్డు మధ్యలో పడి ఉంటే ఇటు తీసుకొచ్చాను’’ అన్నాడు తను. మెల్లగా విశ్వం వైపు వస్తూ.
విశ్వం నిశే్చష్టుడయ్యాడు.
తను నిత్యం అసహ్యించుకుంటున్న ఈ ముష్టివాడే- ఈ రోజు తన ప్రాణాన్ని కాపాడాడనే విషయం అర్థం కావడానికి ఎక్కువసేపు పట్టలేదు.
సిగ్గుతో కుంచించుకుపోయాడు విశ్వం.
‘‘బాబూ..! మీ ఇల్లెక్కడో పాపం.. ఎలా వెళతారు? ఇదిగో.. నా గొడుగు తీసుకెళ్లండి...’’ అన్నాడు ముష్టివాడు.
విశ్వం నిరుత్తరుడయ్యాడు.
కాళ్ల కింద భూమి పగిలిపోతున్న భావన.
లేచి నిల్చున్న విశ్వం... తల వంచుకుని నేల చూపులు చూస్తున్నాడు.
‘‘్ఫరవాలేదు బాబూ... తీసుకెళ్లండి. రేపు తిరిగి ఇచ్చేద్దురుగానీ..’’ అంటూ తన గొడుకును విశ్వం ముందుంచి వెనుదిరిగి వెళ్లిపోయాడు ఆ ముష్టివాడు.
విశ్వం వౌనంగా ఆ గొడుగుని అందుకున్నాడు. ఇప్పుడు ఆ గొడుగు అతనికి అంటరాని వస్తువుగా అనిపించలేదు. దేవుడిచ్చిన వరంలా ఉంది.
చేతిలో గొడుగుతో చిన్నగా నడక సాగించాడు విశ్వం. అతని మదిని తొలిచేస్తూ సవాలక్ష ఆలోచనలు.. ఆ ముష్టివాడిముందు తాను వామనుడిగా మారినట్టు అనిపిస్తున్నది.
విశ్వం ఇల్లు చేరేలోగా వర్షం పూర్తిగా తగ్గిపోయింది.
రోడ్లపై పారుతున్న నీటిలో మురికి కొట్టుకుని పోతున్నది. విశ్వం మనసులోనూ అలాగే జరుగుతోంది.
ఎవరు గొప్ప? ఎవరు నీచులు? అనేది మనిషి సంస్కారాన్ని బట్టే ఉంటుంది. తనకి చేతనైన పరిధిలో.. మరో మనిషికి సాయపడేవాడే మహోన్నతుడు..!
ఇది విశ్వంకు జీవితం నేర్పిన పాఠం! *